EN/GR/DE

Pazar Günleri ve Eskiyen Yapraklar Üzerine

On Sundays and the Stale Petals

I killed a glance

and wore it on Sundays

I resonated upon water

like the petal of a flower,

staling in vase for days

I kept turning around. Then hushed.

I’ve left a leaky faucet behind;

we should have things to count at nights.

I got used to the sounds:

bees in the sunrise

garden bats in the sundown

sheets waving in the wind, like a whip

and the crackly creak of an empty swing

shaking the pole 

of my heart.

Translated by Zeki Ali

Adadaki Kuyular

Wells on the Island

Let my delusions stay on the floor. I

want to gather my fears

and fill sacks with them.

Because you, wisely, explained

that you will take them.

That you leave them under the earth

and you shall return without them.

You said, I should wait for you with great patience.

Until, with a marble stone, you crash these visions

as if they were shells of almonds.

Then without looking back

I will pass the corridor

I will arrive at the kitchen for a glass of water

which I will drink in peace

without suspecting

that it comes from those wells

Those wells

Where the unclaimed bodies, along with their stories, were thrown.

Translated by Niki Marangou

Bıçak

The Knife

We keep staring

      at the radiant knife

Irony, evocative, without dreams

       lies on the counter just like that.

A silver carp breaks off from the brook; 

in an action which makes being an existence

fluttering like dust in the light.

The knife does not wait.                     

In the reticent, mottled grey                                               

where the water descents

            We wait on guard

Longing for the return, the non-arrival

            of the washed soul— 

            in the middle of the rising steam.

Translated by Zeki Ali

Evretu

Evretou* 

My hair’s water 

The lake of an abandoned village 

The length of the reeds 

rise 

and fall 

Far away 

a Greek Cypriot shepherd looks on. 

Translated by Oya Akın

*A village within the Paphos district where Turkish Cypriots used to live. Today, the village is uninhabited.

Son Soru

Die letzte Frage

Für Setsuko Thurlow und die anderen

Die Zeit altert nicht zwischen Buchseiten

Du stößt sie an in einem Zimmer

Um zu sehen

Ob sie noch lebt

Sogar dein Traum ist vergangen

Wie die Blütenblätter eine Bergtulpe leicht verweht

Öffnetest die Tür und schlossest sie wieder

Steh auf

Sicherlich ruft da jemand deinen Namen

Frauen aus Japan haben keine Angst

Vor Türen die Schweben trotz ihres Gewichts

Die Bombe explodiert und

sie fallen in die süßen, federleichten Arme des blauen Lichts

Jemand erinnert sich an den Walking Man mit seinen Augen in der offenen

Hand

Sie spritzt Wasser auf die Stille, die um Wasser bettelt

Steh auf für den Sand

Öffne den Strickrahmen

Und wende den Stoff nach Innen

In deinem Kopf reift ein Sojabohnenkeimling

Ein Großer Totenkäfer versteckt sich unter dem Stein

Ein Mädchen schreibt rot auf deine Wand

Du legst deinen Kopf auf das Kissen wie einen Blumentopf

Du streichelst ihn wie ein Haustier

Auch er bettelt um Wasser.

Übersetzung:  Max Czollek

Turist Fotoğrafı

Touristenfoto

Das Wasser ist ehrlicher als der Spiegel.

Ich werde euch nicht vermissen, weil

ich nicht wissen werde, dass es euch gab

Damit mir der Tag nicht verlorengeht,

lege ich meinen Abschied auf den Abend

in einer anderen Stadt—

wenn ich nicht vor ihnen auftauche

oder

wenn ich mein Essen nicht mit ihnen teile

werden mich die Vögel nicht wahrnehmen

trotzdem sollen sie mich als Fleck erkennen—

in einer verwischten Bewegung,

die ihre bereits vollen Mägen weiter füllt

Auf dem Foto eines Fremden.

Meine Flucht verursacht einen Druck 

äquivalent zum dem in der Meerestiefe.

Man sollte nichts annehmen, was auf einem Tablett angeboten wird

Wir sollten beten, dass unsere Lieben nicht auf diese Art angeboten werden

Wir sollten die Spiegel zerbrechen—so sie einer Stelle an uns wehtun;

Ein Tablett oder was sich auf ihm befindet.

Die Dinge, die wir in uns tragen, sind ziemlich klein.

Übersetzung: Achim Wagner

Keats House

Keats House

Vor meinem Zug

der Ruf eines Rotkehlchens

im Keats-Garten

Übersetzung: Achim Wagner

Sabah Kahvesi

Morgenkaffee

Wenn ich morgens im Lefteris’ Kafenion

meinen Kaffee bestelle

sage ich Griechischer Kaffee

Wenn ich nach Hause komme, werde ich Türkischen Kaffee trinken

Es ist möglich, dass ich in der gleichen Stadt beide trinke

Ich nuschle ein Lied

und mein Lied wird gemeinsam gesungen

Den Namen des Lieds habe ich vergessen.

aus dem Türkischen von Achim Wagner

Pazar Günleri ve Eskiyen Yapraklar Üzerine

Über Sonntage und alternde Blätter

Ich tötete einen Blick

und trug ihn jeden Sonntag

Wie das Blatt einer Blume, das seit Tagen in einer Vase altert

hallte ich auf dem Wasser nach

Ich drehte mich, ich blieb stehen. Danach verstummte ich.

Ich ließ einen Wasserhahn tropfen;

wir sollten etwas haben, was wir nachts zählen können.

Ich habe mich an Klänge gewöhnt:

Die Bienen am Anfang des Tags

Die Garten-Fledermäuse in der Abenddämmerung

Die Bettlaken, die sich im Wind wellen, einer Peitsche gleich

Und das Gekreische und Geknarze einer leeren Schaukel

das meinem Herzen entgegenschlägt.

Übersetzung: Achim Wagner

Sabah Kahvesi

Πρωινός Καφές

Σενέμ Γκιοκέλ

Τα πρωινά στο Καφενείον Λευτέρης παραγγέλνω τον καφέ μου

ζητώντας Greek coffee

Θα πιω τούρκικο καφέ όταν επιστρέψω στο σπίτι

Καμιά φορά πίνω και τους δυο στην ίδια πόλη

Σιγοτραγούδησα

και με συνόδεψαν όλοι

στο τραγούδι

Μα ξέχασα τον τίτλο του.

                                   Μετάφραση:  Αχμέτ Γικίκ

Adadaki Kuyular

Του νησιού τα πηγάδια

Ας μείνουνε στη γη οι αυταπάτες μου. Εγώ 

τους φόβους μου θέλω να στοιβάξω σε τσουβάλια.

Αφού εσύ ανακοίνωσες σοφά πως θα τους πάρεις.

Θα κατεβείς κάτ’ απ’ τη γη

και θα επιστρέψεις χωρίς αυτούς στο τέλος.

Να σε περιμένω με μεγάλη υπομονή.

Σαν τσόφλι απ’ αμύγδαλο θα σπάσεις, 

μ’ ένα μάρμαρο, όσα βλέπουν τα μάτια μας.

Γιατί θέλω να διασχίζω το διάδρομο

χωρίς να κοιτώ πίσω μου.

Για ένα ποτήρι νερό να φτάνω στην κουζίνα

και να το πίνω ήρεμα γουλιά γουλιά.

Χωρίς να υποψιάζομαι πως βγήκε με κουβάδες

από κείνα τα πηγάδια,

Από πηγάδια όπου σώματα αδέσποτα υποτίθεται

πετάχτηκαν μ’ όλες τις ιστορίες τους.

Μετάφραση:  Anthi Karra

Geceler

Νύχτες

Η νύχτα πέφτει με μια ομπρέλα

με μια λεπτή αγανάκτηση από νάιλον,

περνάει ξυστά τους δισταγμούς μας με φόβο

αγκαλιάζει την αμφισβήτηση

σα να είναι εύκολο να γίνουν όλα, σα να είμαστε ήρεμοι

σα να σκέφτεται από τώρα το πρωινό

Γίνεται η μητέρα μας, ήταν κακιά

άστραφτε η επιφάνειά της με μια κακία των μητέρων

Ξέρετε, θα θέλαμε οι Νύχτες να μένουν

Αιώνια

Για να μας θυμίζουν τις μητέρες μας.

Μετάφραση:  Λάλε Άλατλι

Keats House

Keats House

Πριν το τρένο 

μου κελαήδησε ένας κοκκινολαίμης                           

στον κήπο του Keats

Μετάφραση: Ahmet Yıkık  

Venedik Surlarında Yürüyüş

Βόλτα στα Ενετικά Τείχη

Αφιερωμένο σε άπειρα murex trunculus 

που θυσιάστηκαν για το μοβ της κουτσουπιάς.

Κάτω από τα τείχη

παιδιά κυνηγάνε σκυλιά

και σκυλιά σκυλιά

Κατά δω και κατά κει σκορπισμένες χουρμαδιές

δεν κουνιούνται—

όπως εγώ στο σπίτι μου.

Έξω η φυγή μου μοιάζει με των σκυλιών—

από όρθιους σαν χουρμαδιές

ανθρώπους που κουβεντιάζουν.

Κρίμα, κλειδωμένη πάντα η Πύλη Αμμοχώστου·

σε κάθε ερείπιο σπιτιού με φυτρωμένη τώρα μια συκιά  

ζουν οι αντάρτες και δολοφόνοι που κρεμάστηκαν στην Πύλη.

Η κατάρα του νησιού αιχμάλωτη ακόμα και στις ψυχές

Χίλια βελόνια ζωγραφίζουν εσένα σε έναν καθρέφτη·

οι σιδερένιοι τοίχοι της θάλασσας

όταν χτυπάνε αργά την ακρογιαλιά

γεμίζουν με κελύφη τα αυτιά μου.

Μετάφραση: Λάλε Άλατλι

Evretu

Ευρέτου*

Τo νερό των μαλλιών μου

Λίμνη χωριού εγκατελελειμμένου

Ψηλώνουν

χαμηλώνουν

κατά μήκος των βάλτων

Πέρα μακριά

αγναντεύει Ρωμιός τσομπάνης

Μετάφραση:  Anthi Karra

*Εγκαταλελειμμένο τουρκοκυπριακό χωριό στην περιφέρεια Πάφου, που το ομώνυμο φράγμα σκέπασε τα περισσότερα σπίτια του.  (Σ.τ.Μ.)

Pazar Günleri ve Eskiyen Yapraklar Üzerine

Τις Κυριακές και τα Φθαρμένα Πέταλα

Σκότωσα μια ματιά

και τις Κυριακές την φόρεσα 

αντήχησα στο νερό

σαν λουλουδοπέταλο,

φθειρόμενη στο βάζο για μέρες

στριφογύριζα. Μετά σώπασα. 

Έχω αφήσει πίσω μου μια βρύση να στάζει—

Χρειαζόμαστε πράγματα να μετράμε για να μας πάρει ο ύπνος τις νύχτες.

Συνήθισα τους ήχους:

τις μέλισσες το χάραμα

της αυλής τις νυχτερίδες το ηλιοβασίλεμα

τα κυματιστά σεντόνια στον άνεμο σαν μαστίγιο

και το τρίξιμο μιας άδειας κούνιας

να ταρακουνάει τον ιστό 

της καρδιάς μου. 

Μετάφραση: Μαριλένα Ζακχαίου

Turist Fotoğrafı

Τουριστική Φωτογραφία 

Το νερό είναι πιο ειλικρινές από τον καθρέφτη

Δεν πρόκειται να επιθυμήσω οποιονδήποτε από εσάς

γιατί δεν θα ξέρω ότι υπήρξατε 

Προκειμένου να αποφευχθεί η σπατάλη της μέρας

Αφήνω την αναχώρησή μου για το βράδυ 

σε μια άλλη πόλη—

Τα πουλιά 

Εκτός κι αν βρεθώ στο δρόμο τους 

Ή

μοιραστώ μαζί τους ένα κομμάτι από το γεύμα μου 

δεν πρόκειται να με προσέξουν 

αλλά και πάλι ας με ξέρουν σαν ένα λεκέ

μια κίνηση 

σε κάποιου άλλου τη φωτογραφία 

που ταΐζει το ήδη γεμάτο στομάχι τους 

Η φυγή μου, προκαλεί μια βαρύτητα 

Ισοδύναμη με αυτήν κάτω από το νερό 

Εκείνα που προσφέρονται στο δίσκο δεν είναι για να 

λαμβάνονται 

ευχόμαστε πως οι αγαπημένοι μας δεν θα προσφέρονται 

με τον ίδιο τρόπο 

Πρέπει να σπάμε τους καθρέφτες—σε περίπτωση που μας 

πονούν 

Έναν δίσκο ή ο, τιδήποτε κουβαλάει

Πράγματι κουβαλάμε μέσα μας

πολύ μικροσκοπικά πράγματα

Μετάφραση:  Lily Michaelides

Son Soru

Η τελευταία ερώτηση

Αφιερωμένο στην Setsuko Thurlow και τους άλλους.

Ο χρόνος δεν γερνά ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου

Μέσα σε ένα δωμάτιο τον λογχίζεις

για να δεις

αν ακόμα είναι ζωντανός

Ακόμα και το όνειρο σου έχει περάσει

Όπως εύκολα πετούν τα πέταλα της τουλίπας του βουνού

Άνοιξες και έκλεισες την πόρτα.

Σήκω,

σίγουρα υπάρχει κάπου κάποιος που σε καλεί

Οι Γιαπωνέζες δεν φοβούνται

τις πόρτες που βαραίνουν καθώς υψώνονται

Η βόμβα εκρήγνυται και εκείνοι πέφτουν

στα γλυκά πουπουλένια χέρια του μπλε φωτός

Κάποιος θυμάται ένα άντρα να περπατά

με τα μάτια στις παλάμες του

Εκείνη τινάζει νερό στη σιωπή

που ικετεύει για Nερό.

Σήκω, για την άμμο

Άνοιξε το τελάρο του κεντήματος

και αναποδογύρισε το

Ένας σπόρος φασολιού ανθίζει μέσα στο κεφάλι σου

Ένα μαύρο σκαθάρι κρύβετε κάτω από τη πέτρα

Ένα κορίτσι γράφει στους τοίχους σου με κόκκινο

Ακουμπάς το κεφάλι σου στο μαξιλάρι, σαν μια γλάστρα

Τη χαϊδεύεις σαν κατοικίδιο

Ψάχνει και αυτή για νερό.

Μετάφραση:  Kostas Patinios

Telafinin Hayali

Φαντασία αποζημείωσης

Βλέπω στον καθρέφτη το Χ που ζωγράφισες στο στήθος μου

να χύνεται από τη θηλή μου

και να στάζει στη κοιλιά μου-

το σημείο όπου όλα μαζεύονται

μιλώ με τα παιδιά που θα γεννούσα αν είχαμε κάνει έρωτα.

Δεν μοιάζουν σαν εμένα αυτά

δεν μεγαλώνουν όπως ένα δέντρο σε ένα δωμάτιο

τρέχουν κατά πάνω σου

σε πνίγουν με τα φιλιά τους,

εμένα με αυτή τη φαντασία.

Μετάφραση:  Ahmet Yıkık                                                                                 

Gece ve Çocuk

Nύχτα και παιδί

Μεγαλώσαμε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα

το δωμάτιό μας πλημμύρισε

ποιοί ήταν οι νεκροί;

Στο σπίτι μας ποιοί ήταν οι νεκροί;

Μια φωνή αναδύθηκε

ο κόκορας λαλεί τρεις φορές

καλώντας συνεχώς τον Ισμαήλ

ο πατέρας λέει στη μάνα μου ότι φοβάμαι το γουργουρητό της κοιλιάς μου.

Τρια κομμένα κεφάλια πάνω σε τρία λεπτά σώματα.

Όλοι κοιμούνται

πηγαίνω στην κουζίνα

και πετάω το ποτήρι στο πάτωμα.

Μετάφραση από τα τουρκικά: Ahmet Yıkık

Salgın Mevsiminde İlkyaza Övgü

Εγκώμιο για το πρώτο καλοκαίρι την εποχή της επιδημίας 

Κουβαλώ ένα όμορφο δέντρο στην πλάτη μου

Ίσως βγάλει ρίζες

Θα βρω τον εαυτό μου στο χώμα

Λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο

Θα είμαι περισσότερο από όσο είμαι τώρα

I

Οι νεκροί του κόσμου έφτασαν με τον άνεμο στο νησί

Κρέμονται στις πόρτες μας 

και ψιθυρίζουν σε μας τον ερχομό του θανάτου 

Όσο είναι τα χαλιά στον διάδρομο  

Με πόδια που μετακινούνται αργά

Ένας έμπειρος δράκος

Τα μασάει τα λόγια

Αυτή η φωτιά θα τελειώσει μετά τα σύννεφα

Όμως, λίγη τέφρα, 

μετά την τέφρα όλα αυτά

Ιδού οι καμπούρικες  σαύρες 

Κρύφτηκαν και παρακολουθούν τα παιχνίδια που έγραψαν

Καμπούρης εσύ, καμπούρικες οι σαύρες

Αν θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε για το πράσινο

Για το χατίρι των ανέμων

Ας πάμε μετά που θα τα αγκαλιάσουμε

Αφήστε τα φυντάνια να δημιουργήσουν τον κόσμο 

II

Ψυχές λεπτές σαν τούλι περιδιαβάζουν στην Μεσαορία 

Στιγμιαία σιλουέτα χελιδονιών που αντανακλάται στα σύννεφα

Τα τύμπανα παίζουν, η βροχή θα έρθει

Λένε ότι η  βροχή θα έρθει με τον θάνατο

Με την ζωή η βροχή

αποκλειστήκαμε, κάναμε αλοιφή 

την ανησυχία και την αντοχή και την αλείφουμε στις πόρτες μας 

Τα κοχύλια των σύκων που ξεφλουδίζουν είναι χρυσά φύλλα 

Θυμούνται την καμπάνα το πρωί

Από σιντριβάνια που σηκώνουν σφήκες

Ο ροδακινής ήλιος που όπως λένε σπάει  σταθερά, 

Χορεύοντας στη θάλασσα

Φωσφορίζοντας στα χέρια τους

Ας πάρουμε τους λόφους μαζί στα όνειρα μας

Μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες  ξανά, υπάρχει πυρκαγιά στο δέρμα μας

Ας καψαλίσουμε όλο τον μπλε βόμβο στα όνειρα μας

Τόσες πολλές γεννήσεις καρποφόρων δέντρων που οδηγούν στην Άνοιξη

Πίσω από τα διάτρητα κλαδιά του πορτοκαλεώνα

Το πρόσωπό σου δεν υπήρξε ποτέ, αγάπη μου,

αλλά

Μπορώ να διακρίνω τον βηματισμό

Φιλώντας υγρό χώμα

Και γυμνά πόδια

Μετάφραση:  Constantia Sotiriou

Sabah Kahvesi

HOMMIKUKOHV

Hommikuti tellin Lefterise kohvimajas kohvi,

küsides kreeka kohvi,

koju tagasi jõudes joon türgi kohvi.

Mõnikord joon neid kahte samas linnas.

Ümisesin vaikselt

ja kõik laulsid kaasa,

kuid ma unustasin

laulu pealkirja.

Translated by Kaarina Rein

Saara Lotta Linno, Hildegard Reimann, Daniel Tamm, Robert Varik (Toim.). Mõtteid lõhenenud intelligentsist; Küprose luulet. EYS Veljesto XI koguteos. (71−77). EYS Veljesto kirjastus (2022).